Ata Ako Pusuanon

Sabado, Agosto 13, 2011

Manika

Pilit pinapagana
ng mga pasong baterya
na napulot doon sa may bakuran

ng aking pagkabata. Sabi ni itay
tigilan ko na.

Na kahit anong taktak
ko raw, ay wala na-ng
ma-ititibok pa ang lasog nitong

mga piyesa. Tumulo na daw
ang dugo nito sa lupa.

unknown date

Ipinaskil ni Jusan Misolas sa 10:07 AM 0 (mga) komento

Biyernes, Agosto 5, 2011

Oda sa Rignos

patabi ki Nietzsche

I.
Kamot na gugom
na pano nin banhi:
pinaturon

II.
Sarong rignos na dakula
an nagdulok nin udok

III.
Dangan ini nag-agda
nin mga kasurog

IV.
Nasiro kan ribok
sinda naglayog

V.
Rignos na dakula
nagin na sanang tuldok.

8- 5 -11

Ipinaskil ni Jusan Misolas sa 4:27 AM 0 (mga) komento

Martes, Agosto 2, 2011

Haralipot na Awit

Alas-tres

Pagtungtong ng alas-tres, hindi amoy ng
nasusunog na buhok ang nalalanghap ko.
Kundi usok na pumapasok sa aking mga labi
na numunuot sa aking kaibuturan.

7 - 28 - 11

Ayam

Maulyas an kagadanan
sa mga ayam
na muya nang magadan

8 - 1- 11

Misteryo Nin Pagtubod

Kun papanong nagkakaigwa nin espasyo
an pano-pano nang jeep:
giraray, misteryo nin pagtubod

8 - 2 - 11

Ipinaskil ni Jusan Misolas sa 11:26 PM 0 (mga) komento

Sabado, Hulyo 30, 2011

Oda sa Layug-layug

I.
Kala ko sa kalayo sana
nagagadan an mga layug-layug
sa tubig, siring man palan.

II.
Dangan an saindang hawak
pagpipiyestahan kan mga sirum.

III.
Mahamis palan
an magadan.

Translation:

I.
Akala ko sa apoy lang
namamatay ang mga mariposa
sa tubig, ganun din pala.

II.
At pagkatapos ang kanilang katawan ay
pagpipiyestahan ng mga langgam.

III.
Matamis pala
ang mamatay.

7 - 30 -11

Ipinaskil ni Jusan Misolas sa 11:22 PM 0 (mga) komento

Kun Magimata Ka Asin Dai Na Ako Mahiling Pa

para ki 5a2n4s2l

Kun magimata ka asin dai na
ako mahiling pa, aram ko, na an saimong puso
tuninong na giraray malakaw siring sa saldang na masulnop
asin giraray na masirang, an bagong pagkamoot saimo
madulok. Dai man baga minabago an uniberso,
minsan ngani ining magpundo dai man minadalagan pabalik
an oras asin an matagas na puso dai na minalumoy
giraray, dawa gurano pa kalipotok an pagkamoot.
Aram mo daw na hinapihap mo an sakong daghan,
nagsimbag saimo, nagpitik garo muro kan sarong nautsan.
Tibaad dai mo sana nasabotan, tibaad sa isip mo
gadan na an tawong ini. Ay, binayaan ta dai nasabotan
an tinanom niya man sanang kurobkutob
sa sakong daghan. Ay, tibaad
gadan na ako. Ay, tibaad!

Translation:

Kung magising ka at hindi na
ako makita pa, alam ko, na ang iyong puso ay
tahimik pa ring maglalakad gaya ng araw na lulubog
at muling sisikat, ang bagong pag-ibig saiyo'y
lalapit. Hindi naman nagbabago ang uniberso,
kahit pa nga ito'y huminto hindi naman tumatakbo pabalik
ang oras at ang matigas na puso'y hindi na lalambot
pang muli, kahit gaano pa kapuro ang pagmamahal.
Alam mo ba na dinampian mo ang aking dibdib,
sumagot sa'yo, pumitik na parang daliri ng isang walang malay.
Siguro'y hindi mo nabatid, siguro'y sa isip mo
patay na ang taong ito. Ay, iniwan dahil hindi nabatid
ang ipunla niya mismong tibok
sa aking dibdib. Ay, siguro'y
patay na ako. Ay, siguro!

*when I wrote this poem I was bothered. Bothered by that other night(7 - 28 -11). Perhaps I am dead. Perhaps that's what she meant by those words. I am dead.

7 - 30 -11

Ipinaskil ni Jusan Misolas sa 11:19 PM 0 (mga) komento

Miyerkules, Hulyo 20, 2011

Patara-tara

     Dahil sawa na akong magtago sa mga samu't saring pen names. Ako nga pala si Jusan Misolas. Isang tahimik at simpleng binata ng Naga. Kasalukuyang kumukuha ng kursong Edukasyon sa Pamantasan ng Ateneo de Naga. Fourth year college na sana ako sa susunod na pasukan kung hindi lang ako na-inlove. Ito pala ang unang beses kong magsulat ng seryosong blog, kalimitan kasi hindi ko naasikaso ang mga nasimulan ko na. Yung iba, nakakalimutan ko ang passwords.

     Masaya? Hindi ako masayang tao. Inaaamin ko yun ng tahasan. At ang lubos na sigurado ako ay "Gusto kong maging masaya." Emo daw ako dahil sa kadramahan ko. Pero wala naman talaga silang alam sa buhay ko. Hindi nila alam ang pinagdaan ko. Merong nga ba? Wala silang alam.

     Writer/poet daw ako sabi nila. Weh? Di nga. Ang siguradong alam ko lang eh nagsusulat ako. Kahit ano. Kahit anong linggwahe. Hindi naman ako masyadong pihikan sa linggwahe eh. Para sakin pantay-pantay sila. Hindi ako naniniwala sa pagkakaroon ng supreme language Kung saan ako mas kumportable dun ako. Nagsusulat ako sa Bicol, English, at Filipino.

     Hilig ko ang pagbabasa(minsan) lalo na kung inspired at ginaganahan. Hilig ko rin ang panunuod ng pirated DVDs at CDs. Ang pinakaayaw ko sa pelikula eh yung mabababaw at nonsense. Hindi ko habol ang puros tuwa at entertainment: ang hinahanap ko ay senso; kahulugan. Wala akong oras sa walang kabuluhang mga bagay(standards ko).

     Nasabi ko na nga kanina, emo ako. Wala. Umibig kase ko eh. Eh yun, nasaktan. Kaya ngayon meron paring marka sa aking pagkatao. Ganun talaga siguro. Siguro maiikikwento ko din sa mga susunod ko pang posts. Basta yun na yun. Malungkot akong tao. Period.

   PUSUANON? Ah wala yun. Nabasa ko lang sa isang libro. Isang salitang na para bagang tinatawag ako. Waring nagsasabi: "Madya!" Halika. Namnamin mo ang panawagan upang maging isang kapwa-Pusuanon. Ngunit sa pagtugon sa panawagan na ito ramdam ko ang isang nagbabadyang hirap. Makayanan ko kaya ang landas patungo sa pagiging ganap na PUSUANON?

Madya! Mari! Ibanan nindo ako mantang sakuyang pigtatapos an sakuyang makuring awit; an sakong halabaon na pasyon pasiring duman sa pagigin PUSUANON.

Ipinaskil ni Jusan Misolas sa 7:50 AM 0 (mga) komento

Sabado, Hulyo 16, 2011

Esperanza

para kay Apple

Isang dahon
ang nahulog sa malamig na lupa.

Isang dahon
ang naidlip sa mainit na palad.

Isang dahon
ang humalik sa pagaspas ng hangin.

Isang dahon
ang nagpaanod sa ragasa ng baha.

Esperanza

7-16-11

Ipinaskil ni Jusan Misolas sa 8:40 AM 0 (mga) komento

Mga Lumang mga Post