Martes, Mayo 31, 2011

Piglilibogan Ako Kagurangnan

          Diyos, yaon ka daw talaga? Dawa an kinaban aroaldaw pigkukurahaw an saimo pagkamayo, aram ko asin midbid ko an saimong dakulang kayaonan. Dawa ngani napapano na nin pagsakit an sakong hawak asin kalag, pighihinghing man giraray kan sakong hinangos an saimong presensya. Dawa ngani kadakol nang katibaadan an nag-abot, dawa nuarin dai ako nagduda kan saimong pagkamoot. Dawa anong pirit na sabihon ko sa sakong sadiri na mayo ka, pigriribaraw man giraray ako kan dai mapaparang katotoohan na yaon na. Nakasurat na gayod ini sa sakong memorya. Tibaad na nakasalak na ini sa sakong dugo, sa sakong hinangos.

          Ama, yaon ka daw talaga? Nadadangog mo daw ang sakong agrangay? Dawa ngani kun banggi, dai kita mag-ulay. Dawa ngani kun domingo dai na ako saimo makatanaw. Aram mo man baga na padangat ta ka. Ang gabos na hinangos ko sarong dai matapos-tapos na pamibion, ipigrorokyaw ang saimong daing sagkod na kamurawayan. Na dawa ngani dai mahiling kan iba dai kan pakiaram ta kita man sana an nakakaaram kan malipotok na pagkamoot ta sa kada saro.

          Sakong kaglalang, midbid mo daw ako. Dakol na akong naggibong sala, asin pirang beses na akong nadapla alagad tuninong an sakong kalag dai narurumpag mati an saimong kamot naghahapihap.

          Hapihap? Pirang beses na baga ako hinahap o kinugos o hinadukan. Kubalon na an sakong daghan ta dawa nuarin dai ko pa ini namatean. Namoot alagad dai namotan. Namotan alagad nagbaya, ta ako maluya o baad napagal na sana ako sa absurdong kinaban. Nagugutom ako sa imbong, dawa ngani dai ko pigpapahiling, mati mo man gayod ini. Siguro nagsawa na ako sa saimong imbong Kagurangnan. Nag-abot na  si puntong hinahanap ko na an pagkamoot na dawa hababaw kumpara kan saimo, alagad iyo man nanggad sana an midbid ko nin biyo. O dai pa gayod midbid, ta kun si saimo ngani haloyon kun papano ko naaraman na kun hihilingon dai ko pa talaga midbid papano pa daw an pagkamoot kan tawo na pano ni absurdidad. Gutom ako. Paha sa pagkamoot. Alagad an sakong kalag napapano nin nagsusurupay na pagkamoot. Sarong ayroniya. Sain daw ini hali? Saimo daw kagurangnan? Saimo Kagurangnan.

          Nasain ka? Sain ka nag-eerok? Sa langit o tibaad sa daga o sa simbahan. Iyo iyan an sabi kan mga padi asin madre kan samong parokya. Naaning akong isipon kun papano mo binabanga an saimong hawak sa ribo-ribong simbahan. Papano daw? Ay, nalingawan ko, ika palan ang Kaglalang. Maorag ka. Alagad sala, aram kun sain ka nag-eerok. Bisto ta baga an kada saro. Pirang beses mo pigsabi kun nasain ka. Yaon ka sa gabos. Yaon ka samong mga puso. Yaon ka samong mga isip. Yaon ka sa dahon. Yaon sa pagbulos kan mga luha. Dawa ngani sa kagadanan, yaon ka. Dawa ngani sa kamunduan yaon ka. Dawa ngani sa kadikloman yaon ka. Duman ta ka man sana baga namimidbid na orog, sa diklom. Dikit na sana ngani iisipon kong tao ka. Midbid mo ako, ay. Iba man nanggad an tinukdo ninda manonongod saimo… mas muya ta ka sa personal. Ta ika sana an sarong bagay na dai nawawara, bayaan man ako kan gabos. Ika gayod an sakong hinahalat. O tibaad ika an naghahalat. Halat sana baya Kagurangan. Hinahalat ko pa siya. Siya na dai ko aram kun maabot. Siya na dai ko midbid. Lugod bako ika idto. Lugod ika. Inda ko. Dai ko muyang mamoot sa perpekto. Alagad namomotan taka.

          Ay inda ko Kagurangnan. Piglilibogan ako saimo. Arog kan pagkalibog mo samo. Ay, nakakalibog an pagkamoot. Ay, nakakaribong.


5-31-11

Sabado, Mayo 28, 2011

Hirap gumawa ng Essay

Essays. Walang akong alam sa mga pamosong essays. Wala akong alam sa mga teorya’t alituntunin sa pagsusulat. Wala akong sapat na pinag-aralan upang masabing magaling na akong manunulat. Ngayon, magsusulat lang ako. Magsusulat. Magsusulat ng magsusulat.

Emosyon. Siguro yan lang baon ko nung magsimula akong magsulat. Habang hawak ang isang lapad ng Tanduay, dahan-dahan kong pinapadugo ang aking panulat. Namangha sa natunghayan. Nakabuo na pala ako ng mga berso. Doon na siguro nagsimula ang lahat. Mula doon, nagsimula akong magsulat.

Berso. Marahil isang basag na salamin ng isang malaking kabuuhan. Isang malalim na silip kung ano ang ano. At kung bakit ang bakit. Binubuo ito ng mga nagdudugtong-dugtong na hininga na hindi kailanman man natin alam kung kailan magtatapos. Sa isang malalim na perpektibo, hindi lamang ito sinusulat sa isang papel bagkus ito’y inuukit sa ating kaluluwa.

Regalo. Yan siguro ang pagkakaintindi ng iba. Pero para saakin ito’y isang sumpa. Kakambal na siguro ito ng aking hininga. Kakambal ng aking pilit na tinatakasang nakaraan, isang limot nang nakaraan. Kung papaanong nagtatapo ang paglimot at pagbabaliktanaw sa arte ng pagsulat ng tula. Absurdo ngunit sagrado. Isang pagpupunit ng kaluluwa. Isang paglalakbay sa dalawang magkaibang dimensyon ng sabay. Minsan hindi ko na maatim, ngunit kailangan. Lahat ng ito’y nag-uugat sa isang pangangailangan.

(5-28-11)

Muya Ta Kang Kuguson

Muya ta kang kuguson
arog kan pagkugos kan bituon
sa kawaran, duman sa kadikloman

kun sain an satong mga puso
nag-uulay, garo mga kapay
nag-aawit, nagtatangis alagad

pirit pighihilom sa kinaban.
Mayo nin pakilabot an saldang
sa satong mga berso, daing nabago.
Siring sa dati an pagsirang, an paros

dai minapundo sa paghoyop, an salog
dara man giraray an gurangan ka’ning sulog
na daing sagkod aanodon an liwanag

kan bulan. Ay, nagtatangis palan
an mga bituon, nagtatangis mantang
kugos-kugos an madiklom na kalangitan.

Alagad yaon ako digdi, harayo
kun sain yaon ka. Hilnga na sana
an sakong kadiit na liwanag, nagkikibig-

5-28-11

Mga Mas Bagong Post Mga Lumang mga Post Home

Blogger Template by Blogcrowds