Ata Ako Pusuanon

ugar: Classroom

Araw: Mayo 13, 2010, katatapos pa lang ng EDSA 3. Napatalsik na si Gloria dahil sa napatunayanang nagpaparetoke siya ng balat niya. Ibinalik bilang Chief Justice si Reynato Puno sa request ng Santo Papa. At sa di inaasahang pangyayari nanalong Presidente si Bro. Eddie Villanueva. Bigla daw kaseng sumabog ang mga PCOS machine habang bumoboto ang ibang mga presidentiables. Sa kasalukuyan puno pa rin ng tensyon ang lahat. Kalat pa rin sa maraming lugar ang mga gradya't pulis ayun na rin sa utos ng bagong appoint na Defense Secretary na si Edna San Buenaventura.


Flashback...(Weird Highschool Memories)

(Nagising si Jusan sa isang klasrum. Puno pa nang muta ang mata niya dala na marahil ng ilang linggong pagka-emo. At sa kanyang pagkabigla tumambad sa kanya ang isang pamilyar na mukha- isang magandang dalaga.)

Jusan: Have I met you before?

Woman: --

Jusan: Pasensya ka na, kanonood ko pa lang kase ng 500 days of Summer. Medyo depressed pa ako sa mga nangyari. Biruin mo...(humagulgol) That movie was indeed insane.

Woman: --

Jusan: Indeed, "Nothing is meant to be." Such a gruesome movie. I hate watching that movie.

Woman: --


JUsan: To be honest, have I met you before? Para kasing hindi pa na oo. I am quite confused. Oh your Jessica C***o, right? Such a heavenly name. Sana yan na lang ang pangalan ko. Just kidding.

Woman: But--how come you know my name?

(Silence.)


Jusan: How can I forget your name? Your my high school crush. And I'm no other than your stalker, remember?

Woman: Huh?

Jusan: I am the guy who always frown whenever you him. That fat ugly guy. Remember?

Woman: Huh? I don't even know you. And if you don't stop I'll call the guard right in front of that window.

(JUsan, so much amazed of the guard guarding the stained window.)

Jusan: Window? Hey, I am Jusan. Hindi mo talaga ko natatandaan? What's the matter with this cazy world? Haaaaahhh!

Woman: Security! Help! Security!

(At sa isang iglap, isang alingangaw ng putok. Biglang nawala ang duguang bangkay ng di namukaang lalaki. Na sinasabing naging abo matapos humandusay sa sahig. Nakita sa pinangyarihan ng insidente ang isang sulat na may nakasaad na: "Thank God, wala na. Nabura at nabago ko nang lahat ang nakaraan. I really do hope that you are happy.")

Siguro ang pinaka brutal na akda na nagawa ko. SCI-FI na may pagka-EWAN. Pero sa kwentong ito I am succesful kahit dedo na ako. Kun pwede lang sanang ganun.


Can you give me the universal remote control for me to undone all that has been done and said? Can you give me the time machine to go back to past and stop myself to love you? Wala naman siguro noon sa Pilipinas o sa Earth. Wala pa sigurong nagagawang bagay na ganun na nakakapabalik sa tao ng kanyang nakaraan at baguhin kung kinakailangan para hindi na dumanas ng pait at pagdadalamhati. Baka sa HollyWood, meron. Mabilihan mo kaya ko nun?

Can I just unsaid all the revelations I have said to you last April 21, 2010? Pwede bang hindi na ako umamin at pabayaang nakatago ang mga emosyon na bumuhay at pumatay saakin ng higit kumulang anim na taon? Pwede bang hindi na lang ako isinilang sa mundo? Pwede bang nabading na lang ako simula't sapul na ako'y ipinanganak? Pwede bang mabundol na lang ako ng trak at baka sakaling malimutan ko an mga alaala na kita'y unang nakita? O pinutulan ng ulo ng mga Abu Sayaff? O nakasama sa 9/11? O nasama sa Maguindanao massacre? Iiyakan ba nila ako? Iiyak ka kaya? Rest in Peace to them. Pwede ba yun?

Pwede daw na sa Camhigh na lang ako nag-highschool para dae ta ka na nahiling asin nakakalase? Pwede daw na bako nalang ako ang beadle kaidtong 1st year ako, tanganing dae ko na natandaan an saimong halabang pangaran? Pwede bang naadik na lang ako ng elementary ako at para hindi ako nakapasok sa Ateneo? Pwede daw na haloy na akong nagadan asin kalag na sana an nagsusurat kan surat na ini dai na nagtuturo an sakuyang luha ngunian? Pwede daw?

Aba, malay ko!

Kung nauutusan sana ang Diyos na baguhin ang lahat na nagyari matagal na akong lumuhod sa kanyang harapan at hiniling na baguhin o hindi kaya'y ibalik ang lahat. At sabay hingin sa kanya ang aking kamatayan(wag naman, bata pa ang kapatid ko!). Sino nga ba ako para utusan Siya. Wala. Isang malabong tuldok. Hangin. Alabok. Parte ng kanyang walang hanggang uniberso na binuo gamit ng punyal na walang hanggang pag-ibig. Pag-ibig, meron ba nun?

Kung nauutusan sana ang makapangyarihang oras na ibalik ang isang umiibig sa kanyang nakaaran at baguhin at wasakin ang pag-ibig na mitsa ng kanyang pagdadalamhati. Matagal ko nang ginawa. Dapat sana'y hindi ako makata. Dapat sana hindi ako nagsusulat. Dapat sana hindi ko naranasa na kahit sa isang sandali na ako'y masaya. Dapat sana hindi ganito ang tinatahak kong landas. Wala sana an mga konsepto ng arte, musa, tula at makata. Wala sanang pag-ibig na naninirahan sa aking puso. Dae kuta ako namomoot. Hindi sana ako kahit papano nakakatawa. Hahaha. Totoong mapanlinlang ang kapalaran. Mapaglaro sa mga seryoso sa laro ng buhay. Mapaglaro sa mga tawong umiibig. Destiny is indeed irrational. In short, hindi masakyan ng isip lalong lalo na ng puso. Nakakasira ng ulo. Nakakapunit ng puso. Sa huli, nasa ating mga kamay ang manibela. Kanan lang at Kaliwa. Bawal ang umikot pabalik.

Pwede daw na dae ta ka na lang namotan? Pwede daw na dai ta ka nahiling kan enot na ralaogan kan taon 2004 sa mismong room na ako naogma-LG 1M213? Pwede daw na hindi ko na nasilayan an iyong mala-anghel na tawa? Ang iyong mala-anghel na kayumihan at kahinhinan? Ang iyong nakakabinging katahimikan? Pwede bang hindi na kita tinitigan nung nagche-check ako ng attendance. Pwede bang hindi na kita nakausap ng ika'y naging co-scriptwriter ko sa paggawa natin ng play sa korido ng Ibong Adarna? Pwede bang hindi mo na ako pinagaya sa math problems natin noon. Pwede ba yun? Marahil limot mo na. Pero ako hindi pa. Hinding hinde. Pwede ba yun? hehe.

Baka, pero wala na akong magagawa. Ala eh, done is done!

Na sana ay pinakinggan ko ang iyong mga kwento na sabik mong ibinabahagi saakin tungkol sa iyong pagkakatanda saakin noong grade 3 tayo. Na gwapo ako at magaling kumanta[Joke!Dai ka magsuka. pls. hehe]At sabi mo pa nga ay lumipat ka sa Central 1 nang ika'y grade 4 sa di ko malamang rason. Akala mo hindi ako nakikinig(akala mo lang yun), an totoo, oo. Di mo lang alam kun paano ako kasabik na muling yakapin ang aking iniwang pagkabata? Na sa kahit anong pilit ay hindi lubusang mabitawan. Ang alam ko masaya, bakas sayong mga mata. Pilit ko lang tinago ang aking pagkagalak, nahihiya kase ako. Baka anong isipin ng mga kaklase. Na bakla ako. Na kesyo mahina ako.

Gusto ko pa kase noon maglaro. Alam mo na transition period. Diko nga maintindihan kung bakit ako naging malulungkutin at masungit ng 1st year. Na kung titignan bully at pasaway ako ng elementary.

Siguro ako'y nalunod sa hiya, sa yabang, culture-shock at pagkaisip-bata. Di mo lang alam kung paano ko iyon hinahanap-hanap. Ang mga memoryang parang limot ko na, tungkol sa aking pagkabata. Na inanod na nang lumbay, limot ko na. Para bang ikaw ang isa sa may hawak ng susi ng aking pagkabata(keeper of keys, parang napanood ko na yun hah!). Na huli na, bago ko napansin. Kung maibabalik ko lang nakaraan, sana nasagot mo ang aking milyon-milyong mga tanong sa kung anong histura ko noon, kung makulit ba ako o kahit anong tanda mo(ayus na yun). Sana naging masaya akong dala-dala ang mga iyong mga kwento- tawa, talon at mumunting sigaw na kailan man ay hindi ko na maririnig. I'm shy kse eh! Hehehe. Baka nasagot mo ang lahat ng yun sa loob ng isang school year. Di lang siguro ako makatiyempo. Nahihiya ako. Hinde ako sanay na may kausap na babae- torpe.

Siguro nagkamali lang ako nang 1st year nang napansin ko ang lumbay sa likod ng iyong mga tawa. Naghahanap lang siguro ako ng kajamming sa boredom. Para ba kaseng may kulang saiyo. Para bang nangungulila ka sa isang tao. Ang tahimik mo kase. Para ka kaseng may problema. Akala ko tuloy pareho tayo. Hindi pala. Hindi siguro. Nagkamali lang siguro ako. Dahil sa likod nang lumbay at pagkatahimik ikaw ay matatag. Hindi ka sumuko at nagi kang mahinahon, masaya. Kahit nga hindi ka nagrerecite kahit na anong pilit kong pilitin ka. MASAYA AT NAKATAWA at hanep sa Math at ihahabol ko na rin-maganda sa picture este personal haha, yun siguro ang kina-iinggit ko sa iyo at kinahahanga na rin("indeed this girl is awesome, silent but terrible, haha"). Para bang ayus lang. Wa-epek ang mga trials. Nagmana ka siguro sa nanay mo(sino nga ba sya?hehe).Kaya siguro idol kita. You reflect the happy days of my childhood. Ito siguro ang humila saakin papunta sayo.

At samantalang ako naman nagmumukmok, minsan masaya at minsan naman malungkot(turik!). Inaalala ang iniwang pagkabata. Napuno ng insecurities dahil iniwan ng mga kalaro. Kunwaring linutas ang mga problema sa mga patawa asin pagyayabang. Pagmememorya ng mga anayin na libro(eeww!). Emo. Weird. Killjoy. Wala lang, biglang sumuko. Natulog sa library. Nagmumok sa gilid ng chapel. Ginawang hobby ang pagsisimba(hobby?). Naging masungit. Galit sa mundo. May sariling gobyerno(sabi ni Odessa). Hahaha. Hindi nakakatawa, di katulad ngayon. Mabuti na lang nandiyan an mga kabarkada kong sina Yago, Namia, Aquino, Albis, Jovito-ffippp! at iba pa. Tanda mo pa ba si ma'am Lianne na laging sumisigaw ng: "Mr. Misolas what are you doing?!!!". O di kaya si Mr. Segu-Segundong Talsik-laway sa Religion 1. Hahahaha. O si Sir Vasil "20 hours post!" I missed the fun. Finally si Sir Bingbong na kung nagagalit sumisigaw: "Shit you there!, kun habo nindo akong magderedemonyo magtutol kamo!!!" sabay tapon ng durog-durog na chalk. Tanda ko pa kun pano nakakatakot ang mukha niya ganun din siya kabait. Hahaha. Indeed, those happy memories keep me living. The best ang LG 1M213! Dapat in-enjoy ko pang lalo. As I can remember, I was called "Bidol" then. Hahaha.


Boring ba ang aking mga salita, nakakatakot, nakakatawa, weirdo, nakakapanindig-balahibo, nakakaiyak o di kaya'y nakakadiri? Iyan na siguro an dahilan kun bakit hindi ko sinabi ang aking nararamdaman noong highschool at 4th year(nakakasuka na ni, ako baya talaga ni). Alam kong masaya ka na. Ayaw na kitang madamay sa aking ka-emohan at kalumbayan. Ayaw na kitang madamay sa aking kalungkutan at pag-iisa. Ayaw na kitang madamay sa komplikado kong pag-iisip at kalituhan. Masaya ako kung masaya ka. Natutuwa ako kapag marami kang kaibigan. Natutuwa ako dahil nandiyan parati sina Jamellah, Vianney at Dorothy na handang gabayan ka. By the way, kumusta na kayo? Si Vianney lang nakaka-Chat ko sa FB, I admit she's the best love guru ever. Masaya na ako doon. Maribok ka na, risa man. And it means you're happy. You're great!

Marahil malaki na ang pinagbago ko simula ng College. Kahit na nga watak-watak na kami nina Rey, Angelo, Carl at Robert ayus man. Mas maraming kaibigan. Mas maraming bagong karanasan. Mas malaking mundong ginagalawan. Mas maraming bagay na natutuhan. Hindi na ako emo ngayon. Nakakatawa na. Dulot na siguro ng pagiging SA sa Library. Biruin mo writer na ako ngayon. Nagsusulat ng mga malalalim ng tula sa pag-ibig at buhay- na kung babasahin ay hindi ko rin maintindaihan. Namimilosopiya. Biruin mo yun, nagdedevelop na ako. Hindi na rin ako baluga. Mas mayabang na rin ako ngayon. Hindi na ako tahimik. Pero marami pa ring problema. Hahaha. Ganyan lang siguro talaga ang buhay. In short, mas masaya. At hindi ko maitatangging isa ka sa mga dahilan noon. You are the reason.


Bakit nga ba ako nagsusulat ng ganito ka-weirdong sulat. Nasisiraan na siguro ako ng bait. O baka ngayon lang siguro ako nagkalakas ng loob. O baka disperado lang talaga. Ayoko ko kasing tapusin ang sulat ko sa simpleng message sa Facebook na napilitan lang dahil sa isang nagtitrip na tao na tinype ko lang nga gamit ng CP(nakakapagod kaya yun.) Sorry, if I am wordy ganun talaga. I want my letter to be at least sychronized, symbolic but light. Pilit kong pinagaan ang mga salita. Ayokong mabigatan ka. Ayokong umiyak ka. O sige aamin na ako, "this feeling is making me sick!" Dae ko aram kun tano basta magabaton para sako. Akala ko it is easy pero bako palan.I am not asking for a yes, bacause I know it is impossible. I can't ask. And that's a bitter fact. Sabi mo nga wala kang masabi. I accept that. I do not demand for any return. Your don't need to accept it. Nandun na yun. I have already given it.

You've inspired me, yun na yun. Thanks. You keep me leaving for 5 years. Thanks. This crazy feeling made me a writer. Thanks. You've made me a better person, better than I can think of. Thanks. I am just sad na mayo man lamang akong mairibay sa gabos na tabang mo. I think it is unfair lalo na dae mo aram na inlove ako saimo asin nainspire mo ako grabe-grabe. I can be your slave if you want, but pls. with salary. Dae ko man lamang masuklian an gabos. Na kahit 10000000 Billion Thank You, dae kayang matumbasan. Ang kaya ko lang mamotan ka. Pero naghehesitate pa ako, ta dae ko pa kayang itao an sadiri ko. Ta kun itatao ko man an bilog kong sadiri gusto ko "perfect asin marahay na ini". Lalo na kun itatao ko ini sa arog mo kaperpekto.

And if ever makasulat na ako ng mga libro,
surely i will be giving you the manuscript, symbol that you are my muse. Hahahaha. At kung makita mo ko sa campus if ever na hindi na ako mag-aral sa Manila, sampalin mo naman ako ng pinakamalakas mo diyan. Baka doon matauhan si Jusan Misolas na wala talaga siyang kapaapag-asa kay Jessica Ca**o. As in, wala. Just keep in mind na hinde ako stalker, obsessed or whatever scary creature, I am just a lover. Hahaha.
But if you are that kind as I thought of you, reply on this letter your response, comment, suggestion and clarification, kahit inis na inis ka na saken. Please write the stories of our childhood. It would be a relief. Your sadness. Kung inis ka na, write it. Write the most painful words if you need to. If you don't wanna expect any letter like this, please say. I will endure all of it. Kung natatakot ka na sa kinikilos ko and you do not to see me again, magtatago ako. Please be frank. I admit you're a bit vauge in your words. Matipid sa salita. But I'm not forcing you of a reply. You can burn this letter.


Wag mo lang akong iisnabin gaya ng ginawa ko. NormaL kahit hinde. Lagi mo lang tatandaan na kung may manakit o mantrip sayo isumbong mo lang saakin at kami na ng grupo ko ang bahala sa kanya. Magdasal na siya. O kung may kailangan ka kahit ano, just call my name este text me: 09088712216.Hahahaha.


From a friend
and a Lover.



-Bidol_ben

Ipinaskil ni Jusan Misolas sa 10:39 PM